Wymawianie słów z końcówką „ą” lub „ę” wydaje się być dla wielu osób prawdziwym wyzwaniem, a przecież zasady są tutaj proste i łatwe do zapamiętania.
Jeżeli na końcu słowa występuje litera ę to wymawiamy ją jako e. W przypadku, gdy wpływa to na treść i grozi błędnym rozumieniem (na przykład w słowie się) dodajemy lekki nosowy rezonans. I tak pójdę wymawiamy jako pójde, a będę jako bende (sprawdź też zasady wymawiania ą i ę w środku słowa). Wymawianie nosowego, wyraźnego ę na końcu nazywane jest hiperpoprawnością i jest uważane za błędne.
Zupełnie inaczej ma się rzecz z literką ą na końcu słowa. Tutaj bardzo dbamy o poprawność wymowy choćby z tego powodu, by nie pomyliła nam się liczba pojedyncza z mnogą.
Pójdę z dziewczynką (wyraźne ą nosowe) – przyjrzę się dziewczynkom (słychać na końcu om).
Można czasami usłyszeć końcówkę ą wypowiadaną jako om lub – rzadziej- oł. Zazwyczaj wynika to z regionalizmów lub gwarowości i jest błędne.